ก่อนเข้าวัด ฉันเที่ยวแสวงหา ชีวิตเหมือนขาดอะไรก็ไม่รู้ ขายของวันจันทร์ถึงวันเสาร์ วันอาทิตย์ปิดร้านพักผ่อน นอนตื่นสาย แล้วพาลูกไปอยู่ในห้างทั้งวัน ทานข้าวเที่ยงแล้วนั่งนอนยืนเดินจนค่ำ ทานข้าวอีกมื้อแล้วพาลูกกลับบ้าน ทำอยู่อย่างนี้ซ้ำๆทุกอาทิตย์จนเบื่อแสนเบื่อ ชีวิตช่างไม่มีแก่นสารอะไรเลย อีกทั้งขายของไม่ค่อยได้ จนลงๆ จนรายได้ไม่พอกับรายจ่าย กลุ้มมากๆ ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร ถึงขนาด ต้องแอบไปนั่งร้องไห้ ไม่ให้ลูกเห็น
แล้วก็ถึงเวลา พ่อบ้านชวนมาทำบุญวันเกิดที่วัดพระธรรมกายเป็นวันอาทิตย์ที่ 10 ตุลาคม 2541 โอ้โห คนล้นชายคา ต้องนั่งชายคาซาแลนสีเขียว แดดส่องรำไร โอย!ร้อน เลยไต่ไปตามแนวเสาเข้าข้างใน คนเยอะมากเงียบกริบ ย่องๆเข้าไปนั่งแอบข้างเสา หลวงพ่อให้หลับตา พอนั่งถูกท่า ได้ยินหลวงพ่อบอกว่าลูกเอ้ย...อัตตาหิ อัตโน นาโถ นะลูก ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน อยากกลับบ้านที่จากมา ลงมาเกิด ไม่มีใครช่วยได้ ต้องช่วยตัวเอง ซึ้งเลย ใช่เลย นี่แหละที่แสวงหามาตลอดสี่สิบกว่าปี จากนั้นทุกวันอาทิตย์ต้องมาวัด มาฟังหลวงพ่อสอน หลวงพ่อสอนว่า อยากรวยต้องทำทาน อยากหล่ออยากสวยต้องรักษาศีล อยากฉลาดต้องหมั่นนั่งสมาธิเจริญภาวนา ยังไม่ได้เชื่อนะ ต้องพิสูจน์ จึงมาต่อเนื่องทุกอาทิตย์ ใช่จริงๆ ชีวิตดีขึ้นเรื่อยๆ
เวลาเจอทุกข์ พอมาวัด นั่งสมาธิ ความทุกข์หายหมด กลับบ้านอย่างมีความสุข ตั้งแต่ 10 ตุลาคม 2541-2559 ยังไม่เคยขาดการมาวัดเลยสักอาทิตย์เดียว ถ้าถูกหลอกจะหลอกได้ยาวนาน กว่า 900 สัปดาห์ เชียวหรือ ก่อนมาวัด ไม่เชื่อว่ากุ้งหอยปูปลาเป็นๆไม่ควรกิน แต่เมื่อเข้าวัดหลวงพ่อสอน ตรองๆดู น่าจะจริง หยุดดีกว่า ทุกวันนี้ใครๆชมว่าทำไมแข็งแรงจัง สาธุ เพราะเชื่อหลวงพ่อสอนไง หลวงพ่อสอนทุ๊กเรื่อง ตั้งแต่บุญคุณพ่อแม่ที่ให้เราได้เกิดด้วยกายมนุษย์ สามีมีไว้ให้กราบไหว้เพราะวันหนึ่งสบโอกาส บวชพระได้ จริงจ้ะ 11 พรรษาแล้ว เวลาโกรธกัน ให้โกรธคนละเวลา ครอบครัวจะได้ไม่แตก เวลาจะสอนลูกอย่าด่า มันเป็นการแช่งลูก จารนัยความดีหลวงพ่ออีกเท่าไรก็ไม่หมด ฉันรอดแล้วชาตินี้ แล้วพวกคุณๆทั้งหลายหล่ะ มีที่พึ่งรึยัง ลองตามฉันมาสิ มาหาที่พึ่งในชีวิตที่ปลอดภัยจากกรรมอันชั่วช้าทั้งหลาย ตลอดเส้นทางชีวิตนับจากนี้จนหลับตาลาโลก คุณจะได้มีกำไรชีวิต มีความสุขทุกลมหายใจเข้าออก จงหลับตาลาโลกอย่างผู้ชนะสิ จึงจะคุ้มกับการได้เกิดเป็นมนุษย์ในชาตินี้ ทุกอย่างรอให้คุณๆทั้งหลายมาพิสูจน์อยู่แล้วที่ วัดพระธรรมกาย
